Migraine…
Net zoals zijn moeder. En zo beland ik ook met de oudste zoon in het Universitair Ziekenhuis. De gezonde zoon, waar niets aan “scheelt”. Of toch wel dus: migraine.
Hoofdpijndagboek, EEG, hersenscan, verdere opvolging… Witte vlekjes die waarschijnlijk niets betekenen, maar er wel zijn. Verbanden die worden gezocht met erfelijke aandoeningen. Verbanden die je eigenlijk liever niet wil horen. Sssstttt…
’t Is allemaal niets in vergelijking met zijn broers. En toch… Zijn jeugd is al niet zorgeloos, laat zijn toekomst dat alsjeblieft wel zoveel mogelijk zijn.
Terwijl mijn eigen hoofd bonkt, kan ik alleen maar denken: “potverdikke, niet hij! Niet hij!”
driebroertjes 
Heel veel goede moed voor jou en je oudste zoon. Hopelijk is het een migraine die onder controle te krijgen is met de huidige behandelingen en niet nog meer. Ik weet dat al die onderzoeken laten denken dat er meer aan de hand is. Maar het kan ook zijn dat ze al die dingen kunnen weerleggen met hun onderzoeken. Hopelijk gaat de tijd snel vooruit tot er conclusies zijn. En mag het een fase zijn die met de tijd ook weer gewoon volledig weg gaat. Ik wens jullie rust in jullie leven, hoofd en hart. En vooral ook ruimte om gewoon samen te zijn en te kunnen genieten van kleine dingen.