Met een bang hartje vertrok ik naar het ziekenhuis. Mijn superheldje had een afspraak in UZ Gent bij de gastro-enterologe en logopediste. Een nieuw ziekenhuis, nieuwe mensen. Hij zou een slikvideo moeten krijgen. En ja, daar had ik schrik voor. Ik dacht aan zijn ziekenhuisopname en de longontsteking die hij had gekregen. En hoe zelfzeker ik ook probeer te zijn, ergens liet de logopediste van UZ Brussel me toch wankelen door elke keer opnieuw over slikproblemen en alle gevaren te beginnen. Alsof ze ons en hem continu in twijfel trok. Ook het feit dat iedereen die ons superheldje ziet er automatisch vanuit lijkt te gaan dat hij uitsluitend sondevoeding krijgt, doet me geregeld twijfelen. Het klopt precies niet, een kindje met zijn problematiek dat gewoon eet. Vragen we dan misschien toch teveel van hem?
Ik vertelde hen over mijn kind. Hoe hij eet. Hoe hij zich niet verslikt als de structuur van zijn voeding perfect is, maar wel soms als dat niet zo is. Dat ik daar goed op moet letten. Dat hij best wel snel en vlot eet, zeker sinds hij terug meer energie heeft door zijn ketogeen dieet. Dat hij nog weinig luchtweginfecties had, maar onlangs dus wel heel serieus ziek werd. Dat hij zich toen had verslikt wanneer ik zijn neusje spoelde en het nadien veel slechter met hem ging. Dat hij zich ook soms verslikt tijdens het tandenpoetsen. En dat ik me daar wel wat zorgen over maak.
Ik had paniek verwacht. Of op zijn minst onrust. Maar die kwam er niet. Integendeel. Ze stelden mij gerust. Ze gaven tips. Ze toonden dat ze vertrouwen hadden in mij en dat ze geloofden in hem. Zolang hij vlot eet, het niet te vermoeiend wordt, hij zich niet zichtbaar verslikt tijdens zijn voedingen en hij niet vaker luchtweginfecties krijgt, was er volgens hen geen reden tot paniek.
Ik voelde opluchting. En mijn zelfvertrouwen groeide opnieuw. We zijn goed bezig.
Ze gaven me een boekje mee: “Naar huis met een gastrostomie”. Om al eens te lezen. En een nieuwe afspraak om hem verder op te volgen. We weten allemaal dat het ooit nodig zal zijn. En dan kunnen we maar beter voorbereid zijn. Wanneer, dat weten we niet. Maar nu nog niet!
We zitten op dezelfde golflengte. En dat voelt ontzettend fijn.
driebroertjes 